Kızıma hamileyken sürekli dua ederdim: "Allah'ım lütfen beni çok sevsin yavrum" derdim hep. Dünyaya geldiği gün sevinç,telaş,merak,hüzün,kaçış planları vs vs duyguların tortop olduğu bir duygu harmanı fırtınasına yakalanmıştım :) . Günler süren bu harman zamanla yerini bir dinginliğe ve "anne olmanın verdiği keyf"e bıraktı. Bazen öyle diyaloglar yaşadık ki "bu anı hiç unutmamalıyım" diye hafızama kazıdığım oldu. Gün geldi, biz 3 iken 2 olduk ve kızımla devam ettik hayat yolculuğumuza... Asla sorgulamadım,isyan etmedim sadece korktum... Tek başıma yapabilir miyim oldu korkum...Kör- topal- tombalak yıllar geçti ve M. artık 13 yaşında...Tek başıma yapabiliyormuşum öğrendim...
Artık bir genç kız var karşımda duran. Ve ben artık daha da güçlü olduğumu hissediyorum. Küçüğüm ergenliğe giriyor,büyüyor diye evet tatlı bir telaş bir yandan da hafif bir gerginlik duymuyor değilim içimde...Yine de ben artık daha güçlü olduğumu hissediyorum...Hep arkanda olacağım yavrum diyorum.... Hep arkanda olacağım ki nasıl yol aldığını göreceğim...Hep arkanda olacağım ki yorulduğunda yaslanacağın omuz olacağım...Hep arkanda olacağım ki tökezlediğinde tutabileceğim seni...
Bekar anne olmak zor hem de çok zor. Zor olduğu kadar da güzel...İki kişilik dünyanızın patronu da işçisi de sizsiniz bir kere...Daha tedbirlisiniz hayat karşı ama kaçarak da yaşamıyorsunuz. İyi ve kötü günlerinizde ne kadar doğru dostlar edindiğinizi görebiliyorsunuz...Ve ilginçtir çocuğunuzu daha çok seviyorsunuz....Dünyevi işlerde biraz zorlanıyorsunuz belki ama güzel günlere değişmiyorsunuz hiç bir şeyi... Tüm maddi manevi yorgunluğunuzu bir gülücükle unutmanız daha kolay oluyor...Özel günleriniz daha özel oluyor iki kişilik dünyanızda...Her şey daha özenli oluyor kısacası her şey daha narin daha nazik...
Bekar anne olmak zor evet ama her şeye rağmen ANNE olmak çok güzel...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder