Bugün bir kez daha anladım ki insanın mutlaka bir güvencesi olmalı. Bazen o kadar çok yoruluyorum ki çantamı alıp kapıyı çarpıp ÇALIŞMIYORUM demek istiyorum, tabi olmuyor. Bu olamayan durum beni daha da yoruyor. Sonra düşünüyorum çalışmalıyım kendim için değilse bile kızım için çalışmalıyım. Hiç çekilmeyecek kaprisleri çekmeliyim. Hiç yutmamam gereken lafları yutmalıyım. Her şeyin bir zamanı var , beklemeliyim. Şimdi değil zamanı gelince demeliyim....Haksızlığa uğrasam da, işimin hangi parçasında olduğunu kestiremediğim abuk subuk işleri yapsam da susmalı ve beklemeliyim. Bazen kendime o kadar çok kızıyorum ki niye kenarda üç beş kuruşum yok diye. Ama sadece yaşayacak kadar kazanınca kenardaki üç beş kuruş hayal oluyor tabi.
Başka şehirleri çok bilmiyorum ama Adana'da maaşlar yaşam standardının çok çok altında. Yaptığınız işin karşılığını kesinlikle alamıyorsunuz. Maaşınız ve pozisyonunuz ne olursa olsun özlük haklarınız asgari olarak veriliyor. İş olanakları çok sınırlı. Çalışma şartları berbat. Patronlar ne istiyorsa o oluyor. Ne kadar büyük bir firmada çalıştığınızın bir önemi yok. Onlar ne istiyorsa o oluyor.Kısacası modern köle gibisiniz. İnsan bir süre sonra aldığı maaşı da bir kenara bırakıyor. Birazcık "insanlık" bekliyor. O da olmayınca işte benim gibi suratı beş karış evinde oturuyor....
MOBBİNG BİR SUÇTUR!
:( Olumsuzlukları başka kenara koyun.. olumlu şeyler düşünün sıkmayın canınızı..herşeyde var bir hayır...
YanıtlaSilmutlu bir haftasonu diliyorum size..
Güzel dilekleriniz için ve tavsiyeniz için çok teşekkür ederim. Sabah kalktığımda kendi kendime önce söylenip sonra dediğiniz gibi yaptım bir nevi aslında. Ööööfffff yeter be üzüldüğün dedim kendime.
SilGülücüklerin bol olduğu bir hafta sonu olsun hepimize
Bende evlenince çalışıp çalışmama arasında gidip gelen, çalışmama ağır basan, kararsız biriyim, maalesef. :)
YanıtlaSilKadının çalışmasına karşı değilim ama inanın imkanım olsa 5 dk daha çalışmam.
Sil